Ozan Aşkı

Ali KAYKI 

Aşk, insanı Mecnun eder çöle verir, pervane eder ateşe. Akıllı uslu giden yolcuda, akıl da bırakmaz us da. Lime lime doğratıp başın verdirir dârda. Derisini de yüzdürür, diri diri de gömdürür. Hepsinden önce de ölmeden öldürür.

AŞK

Akıl almaz şu halından
Özbenimden aşan mısın
Lâmekanın mekânından
Coşup coşup taşan mısın

Yüceliğin makamısın
Güzelliğin hayranısın
Hakikate bir aynasın
Sen Hakk mısın Hakk’tan mısın

Tarif etsem bir cismin yok
Varlığın varlıktan da çok
Sinemi delip geçen ok
Can evimden vuran mısın

Yâr olmazsa halin nice
Dert çekeriz ince ince
Güzele meyil verince
Yürekleri yakan mısın

Gözüm yaşı sebil oldu
Dolu taştı boşlar doldu
Zerre sende hayat buldu
Çağıl çağıl akan mısın

Budak Ali’m meşk halinde
Çok çekti senin elinde
Feryat figan var dilinde
Dallarında açan mısın

SZ 29.01.2008 – 08:30

BOŞVER GÖNÜL İKRARSIZA

Edep erkân yol bilmeze
Boşver gönül yoldaş olma
Er içinden er seçmeze
Boşver gönül sırdaş olma

Anlamazlar niyetini
Hakk’ın varlık cihetini
Asıl olan güzelliği
Görmezlerle gözdeş olma

Dilin vardır konuşursun
Bülbül gibi ötüşürsün
Na-ehil anlar mı dersin
Kargalarla sözdeş olma

Işık saçmaktır amacın
Tuğba olmuştur ağacın
Hakk Cemalidir miracın
Kara güne güneş olma

Hakk’tan gelen sözü deme
Nadanlara sırrın verme
Şaşı göze sürme çekme
Hal bilmeze haldaş olma

İçi fitne dolu onlar
Sinsi sinsi yaklaşırlar
İlk fırsatta sataşırlar
Düşman ile candaş olma

Budak Ali’m Hakk bilirsen
Hakk’ı batıldan seçersen
Hakikat yolumdur dersen
İkrarsıza kardaş olma

SZ 16.02.2008 – 03:28

ŞAH  EYVALLAH

Coşar gönlüm dalga dalga
Şah eyvallah Pir Eyvallah
Bu ne gündür ışık başka
Şah eyvallah Pir eyvallah

Akar sevdam çağıl çağıl
Ne divanem ne de akıl
Güneş Ayda aşkla balkır
Şah eyvallah Pir eyvallah

Yürüdüm yolum doğruca
Can Canana hal olunca
Bir cevherde ışk bulunca
Şah eyvallah Pir eyvallah

Kıldan ince köprülerden
Hem elendim eleklerden
Hakk uğrunda dileklerden
Şah eyvallah Pir eyvallah

Budak Ali’m yanar özüm
Ar gönülden bakar gözüm
Can olana budur sözüm
Şah eyvallah Pir eyvallah

SZ- 15.02.2008 – 00:003

Ozan yanan sigaraya benzer. Ateşi de aşkıdır. Yârin çektiği her nefeste küle çevrilir. Külü yere düşer turab olur; “kün“ emriyle kül gülümser "gül"e dönüşür. Dumanı yele gider bulut olur, hasretinden ağlar ve damla damla güle düşer. Ateşi karanlığa ışık olur. Söze düşer türkü olur, saza düşer ezgi olur, ney’den çıkar feryat olur. Söz, ezgi ve feryat can bulur bülbül olur. Ve havalanır uçar uçar uçar gülün dalına konar.

Canlara Aşk ile…